-
1 convīcior (convīt-)
convīcior (convīt-) ātus, ārī, dep. [convicium], to revile, reproach, taunt, rail at, L. -
2 convicior
convīcĭor ( convīt-), ātus, 1, v. dep. [id.]. to revile, reproach, taunt, rail at (rare; most freq. in Quint.; not in Cic.; cf., however, conviciator).(α).Absol.: cum alius eum salutasset, alius conviciatus esset, * Varr. R. R. 2, 5, 1:(β).ut accusare potius vere quam conviciari videantur,
Liv. 42, 41, 3; Quint. 11, 1, 65; 6, 3, 78; * Suet. Tib. 53 al. —With dat.:contra dentientibus inhumane,
Quint. 3, 8, 69; 5, 13, 40; Dig. 49, 1, 8; Paul. Sent. 5, 35, 3; Vulg. Ecclus. 8, 22. -
3 convīciātor (convīt-)
convīciātor (convīt-) ōris, m [convicior], a railer, reviler. -
4 convitior
convīcĭor ( convīt-), ātus, 1, v. dep. [id.]. to revile, reproach, taunt, rail at (rare; most freq. in Quint.; not in Cic.; cf., however, conviciator).(α).Absol.: cum alius eum salutasset, alius conviciatus esset, * Varr. R. R. 2, 5, 1:(β).ut accusare potius vere quam conviciari videantur,
Liv. 42, 41, 3; Quint. 11, 1, 65; 6, 3, 78; * Suet. Tib. 53 al. —With dat.:contra dentientibus inhumane,
Quint. 3, 8, 69; 5, 13, 40; Dig. 49, 1, 8; Paul. Sent. 5, 35, 3; Vulg. Ecclus. 8, 22. -
5 conviciator
convīcĭātor ( convīt-), ōris, m. [convicior], a railer, reviler (very rare), * Cic. Mur. 6, 13; Sen. Ira, 3, 24, 1; Suet. Tib. 11 al. -
6 convitiator
convīcĭātor ( convīt-), ōris, m. [convicior], a railer, reviler (very rare), * Cic. Mur. 6, 13; Sen. Ira, 3, 24, 1; Suet. Tib. 11 al.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Английский